Contenuto

Santa Maria Aquas e le altre feste

Santa Maria Aquas

La festa di Santa Maria Aquas ha origine nella notte dei tempi. Già le popolazioni protosarde, che popolavano la piccola valle in cui sgorgavano le sorgenti di acqua calda, adoravano una divinità delle acque. Accanto alle Thermae neapolitanae, i Romani edificarono un tempio nel quale celebravano il loro culto. Con la diffusione anche in Sardegna del cristianesimo, gli antichi riti pagani furono sostituiti dalla venerazione della Vergine delle Acque.

Nel periodo giudicale e durante la dominazione spagnola il culto di Santa Maria de is Abbas si diffuse in un'area ben più estesa di Sardara e la fiera che vi si svolgeva a fine estate aveva una grande partecipazione di venditori e di pubblico. Nei secoli successivi la festa continuò a crescere. I devoti della Santa giungevano da paesi vicini e lontani con le traccas, mentre i venditori di turras e talleris e di bestis per l'inverno provenienti da cab'è susu, i venditori di scanni, di stuoie e di pentole di terracotta che arrivavano da Pabillonis, i ramai di Isili, i coltellai di Guspini e di Arbus, i venditori di botti e di tini, di attrezzi e utensili di ogni genere facevano buoni affari.

Da quei tempi lontani, la festa di Santa Maria Aquas ha superato guerre, carestie e avversità di ogni tipo ed è giunta fino a noi. I festeggiamenti di Santa Maria de is Aquas inziano il penultimo lunedì di settembre e durano quattro giorni. Accompagnano le cerimonie religiose gruppi folkloristici, esibizioni di giovani cavalieri, musica e degustazioni enogastronomiche.

Altre manifestazioni

  • S. Antonio, 13 giugno
  • San Gregorio Magno, I domenica di settembre
  • Santa Maria de is Aquas, penultimo lunedì di settembre

Santa Mariàcuas e àteras festas

Santa Maria Àcuas

Sa festa de Santa Mariàcuas est antiga meda. Giai is protosardus chi biviant in su sartu innoi spironciàt s'àcua callenti de is mitzas, pregànt una deidadi de s'àcua. A su costau de is Thermae neapolitanae is romanus nd’iant pesau unu tempru innoi tzelebrànt su cultu insoru. In Sardìnnia is ritus paganus antigus, candu fut lòmpiu su cristianèsimu, ddus iant arremprasaus cun sa veneratzioni de sa Vìrgini de is àcuas.

In s'edadi giudicali e a su tempus de sa dominatzioni spanniola su cultu de Santa Mariàcuas si fut spratu in d-unu tretu meda prus mannu de su sartu de Sàrdara e su mercau chi si faiat a sa scoada de s'istadiali fut abitau meda de bendidoris e comporadoris. In is sèculus infatu sa festa fut sighida a cresci. Is devotus de sa Santa aproliànt de is biddas de acanta e de atesu cun is tracas e is bendidoris de turras e talleris, de bestis po s'ierru de cabesusu, is bendidoris de scannus, de stojas e de pingiadas de terra de Pabillonis, is chi traballànt s'arràmini de Ìsili, is maistus de gorteddus e arrasojas de Gùspini e de Arbus, is bendidoris de carradas e cubidinas, de ainas e strepus de dònnia arratza, faiant afàrius bonus.

Sa festa de Santa Mariàcuas, de cussus tempus atesu at connotu gherras, caristias e tempus malus de dònnia genia e est lòmpia oi finas a nosu. Sa festa incarrerat su penùrtimu lunis de cabudanni e durat cuatru diis. Cambaradas folclorìsticas, cuaddus e cuadderis, mùsica e cosa de papai, acumpàngiant sa festa religiosa.

Àteras festas

  •          Sant'Antoni de Pàdova,13 de làmpadas
  •          Santu Gregoi,1u domìnigu de cabudanni
  •          Santa Mariàcuas,penùrtimu lunis de cabudanni